“สิ่งที่ทุกคนมี….เท่ากัน….”
ลูกา 19:12-13 12 เหตุฉะนั้นพระองค์จึงตรัสว่า “มีเจ้านายองค์หนึ่งไปเมืองไกล เพื่อจะรับอำนาจมาครองแผ่นดิน แล้วจะกลับมา13 ท่านจึงเรียกทาสของท่านสิบคนมามอบเงินไว้แก่เขาสิบมินา สั่งว่า ‘จงเอาไปค้าขายจนเราจะกลับมา’ คำอุปมาข้างต้นคือคำที่พระเยซูคริสต์เจ้ากำลังตรัสถึงพระองค์เองที่เป็นเจ้านายที่ไปแดนไกล และจะกลับมาอีก สิ่งที่พระองค์ประทานให้กับสาวกของพระองค์ก็คือ เงินหนึ่งมินา คำอุปมานี้ยังมีต่อว่า เงินมินาที่ให้กับทาสไปคนละหนึ่งมินานั้น ทาสแต่ละคนนำไปใช้อย่างมีประสิทธิภาพ นำผลกำไรกลับมาสิบเท่าบ้าง ห้าเท่าบ้าง แต่บางคนที่ไม่ได้ใช้เงินหนึ่งมินาอย่างมีประสิทธิภาพ ก็เอาไปฝังดินโดยไม่ได้ทำอะไรเลยกับเงินหนึ่งมินานั้น การถือครองเงินมินาเท่ากับคนอื่นแต่สูญเปล่า หากเราสำรวจสิ่งที่สาวกมีเท่ากันไม่ว่าจะยุคสมัยไหน สิ่งหนึ่งเห็นได้ชัดก็คือ เรื่องของเวลา และในความเป็นจริงเราได้ยินเรื่องราวของคนที่ใช้เวลาอย่างมีประสิทธิภาพ ดูเหมือนเขามีเวลามากที่จะทำอะไรดีๆได้อย่างมากมาย ในขณะที่บางคนก็บ่นแต่ว่าไม่มีเวลา เวลาไม่พอ เวลา และก็เวลา ขอให้เรากลับมาสำรวจว่า วันๆหนึ่ง เราควรทำอะไร และไม่ควรทำอะไร และจงจัดเวลาที่จะทำสิ่งที่ควรทำ และขจัดสิ่งที่ไม่ควรทำ เพื่อไม่ให้เวลาที่มีเท่ากันสูญเปล่า หากไม่รู้ว่าจะทำอะไร ก็ถามคนข้างๆ คนรอบตัว พี่เลี้ยงฝ่ายวิญญาณและศิษยาภิบาลของท่าน อย่ารอช้า เพราะทุกสิ่งที่เรามี…เท่ากันมีเงื่อนของเวลา ‘จงเอาไปค้าขายจนเราจะกลับมา’คือการเสด็จมาอีกในครั้งที่สองขององค์พระเยซูคริสต์เจ้าในฐานะกษัตริย์ พระองค์จะทรงทวงถามถึงสิ่งที่เราทุกคนมี…เท่ากัน…. ซึ่งเราไม่สามารถทักท้วงว่า พระเจ้าไม่ยุติธรรม หรือลำเอียงในการให้เวลาแก่ทุกคน ไม่มีใครมีเวลามากกว่าใคร หรือน้อยกว่าใคร แต่ทุกคนมี…เท่ากัน…เพียงแต่ว่า เวลาที่เรามีอยู่ เราได้ใช้ไปกับเรื่องอะไรบ้าง ที่ทำให้ชีวิตของตนเองดีขึ้น ชีวิตของคนอื่นดีขึ้น ทุกคนได้รับพระพรจากการใช้เวลาที่เราทุกคนมี…เท่ากัน… มีคนไม่น้อยใช้เวลาไปกับการทำลายสุขภาพของตนเองด้วยการกินดื่มแต่สิ่งที่เป็นพิษต่อร่างกาย ทำลายสมองด้วยการไม่ใช้สมอง ทำลายความคิดด้วยการให้ทีวี เครื่องมือสื่อสารคิดแทน ทำลายทรัพยากรด้วยการไม่บริหารจัดการอย่างมีประสิทธิภาพเพื่อภาพรวม แต่เพื่อตัวเองคนเดียว และทำลายพลังงานต่างๆด้วยนิสัยที่รักความสะดวกความสบาย และทำลายความรู้สึกของคนรอบข้างด้วยการไม่ใส่ใจใครเลย นี่เป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งของการใช้เวลาที่เราทุกคนมี…เท่ากัน…แล้ววันหนึ่งเงื่อนเวลาที่กำหนดไว้ก็จะมาถึง 2โครินธ์ 5:9-10 9 เหตุฉะนั้นเราตั้งเป้าของเราว่า จะอยู่ในกายนี้ก็ดีหรือไม่อยู่ก็ดี เราก็จะทำตัวให้เป็นที่พอพระทัยของพระองค์10 เพราะว่าจำเป็นที่เราทุกคนจะต้องปรากฏตัวที่หน้าบัลลังก์ของพระคริสต์ เพื่อทุกคนจะได้รับสมกับการที่ได้ประพฤติในร่างกายนี้ แล้วแต่จะดีหรือชั่ว นี่คือสิ่งที่เราทุกคนมี…เท่ากัน…คือ กำหนดการที่จะได้รายงานตัวกับพระเยซูคริสต์เจ้า อาเมน